Wcielenie i wszechmoc; Peter J. Leithart
Wcielenie Chrystusa nie przeczy Bożej transcendencji ani wszechmocy. Boże Narodzenie, czyli inkarnacja, w żaden sposób nie ogranicza Bożej suwerenności. Nie powinniśmy zatem mówić, że Bóg jest suwerennym Panem, który czyni, cokolwiek zechce, a oprócz tego, Bóg jest też Bogiem, który stał się ciałem w Jezusie z Nazaretu. Powinniśmy raczej mówić, że Bóg jest Panem właśnie dlatego, że stał się ciałem jako Jezus z Nazaretu. Inkarnacja jest bowiem świadectwem Bożej suwerenności – demonstracją i aktem Jego wszechmocy. Bóg pokazał w ten sposób, że nie jest wykluczony z ludzkich narodzin, życia, śmierci i zmartwychwstania. W grzechu i buncie myślimy, że możemy ustanowić strefę wolną od Boga, że możemy trzymać Go z dala od naszego życia. Ewangelie jednak poświadczają, że u bram człowieczeństwa nie ma znaku: Bogu wstęp wzbroniony. A nawet gdyby był, to Bóg mógłby go spokojnie zignorować – Bóg w rzeczy samej go zignorował i wszedł na terytorium, o którym myśleliśmy, że należy tylko do nas. W wyniku tego żadna chwila ludzkiego życia nie pozostaje niedotknięta przez Boga; nic, co ludzkie, nie jest Mu obce – z wyjątkiem grzechu.