Tag: Rich Lusk

Śmierć

Śmierć – wróg czy przyjaciel? Rich Lusk

Śmierć – wróg czy przyjaciel? Rich Lusk

Wiele rozmawiamy na temat tego, co to znaczy żyć jak chrześcijanin. Ale co to znaczy umierać jak chrześcijanin? Jeśli mamy naśladować Chrystusa w naszym życiu, to jak mamy naśladować Go w naszym umieraniu? Jak mamy przygotować się na śmierć, a także na Dzień Sądu? Niezależnie od tego, jak bardzo unikamy tego tematu i jak bardzo ignorujemy oczywisty fakt, prawda jest taka, że wszyscy umrzemy. Każdego dnia moment naszej śmierci nieuchronnie się zbliża. Jak zatem mamy żyć w świetle tego, co nieuniknione? Czytaj dalej...

Czytaj dalej...
Luter, Reformacja

Logika Lutra; Rich Lusk

Logika Lutra; Rich Lusk

Logikę Reformacji luterańskiej można podsumować jednym zdaniem Lutra: „Bóg nie potrzebuje twoich dobrych uczynków, ale bliźni tak”.

Pierwsza część zdania mówi o usprawiedliwieniu przez wiarę. Bóg nie potrzebuje naszych uczynków dla zaspokojenia swojej sprawiedliwości, my zaś nie możemy przy pomocy uczynków zyskać Jego przychylności. Bóg usprawiedliwia nas przez Chrystusa, niezależnie od naszych uczynków. Wszystko, co Chrystus uczynił dla nas, a teraz daruje nam w Słowie i w sakramentach, przyjmujemy jedynie wiarą. Nasze uczynki nie odgrywają żadnej roli w przejściu spod gniewu do łaski, ze stanu potępienia do stanu usprawiedliwienia. Bóg nie potrzebuje naszych dobrych uczynków; zbawia nas przez uczynek swojego Syna. Czytaj dalej...

Czytaj dalej...
Kościół, ST - Księga Rodzaju, Trójca

Bóg to za mało; Rich Lusk

Bóg to za mało; Rich Lusk

Dzieje chrześcijańskiej wspólnoty mają swój początek w Ogrodzie Eden. Najpierw Bóg stworzył Adama – mądrego, prawego i świętego. Adam miał żyć w przymierzu z trójjedynym Panem. Żaden grzech nie mącił tej więzi, zaś miłość między Stwórcą a stworzeniem była doskonała. Co więcej, Adam nie musiał sobie na nic zapracowywać – Bóg chętnie i łaskawie udzielał mu wszelkiego błogosławieństwa. Pierwszy człowiek cieszył się wszystkimi przywilejami płynącymi z tego, że był dzieckiem Bożym. Bóg tchnął weń własnego Ducha (Rdz 2; Jn 20). Dał mu Drzewo Życia i po ojcowsku przestrzegł przed owocami Drzewa Poznania. Bóg dał mu też zadanie, by strzegł i uprawiał Ogród. Człowiek żył w pięknym otoczeniu, które dostarczało mu pod dostatkiem jedzenia. Mimo to w pewnym momencie szóstego dnia stworzenia Bóg stwierdził: „Niedobrze jest człowiekowi, gdy jest sam” (Rdz 2,18). Czytaj dalej...

Czytaj dalej...