Semper Maior
Modlitwa o ratunek; Mark Horne
Chrześcijanie modlą się o ratunek z różnych okoliczności. Oczywiście Biblia wzywa nas do modlitwy o nasze potrzeby. Jezus niejednokrotnie modlił się o wyzwolenie z różnych sytuacji: „Abba, Ojcze, Ty wszystko możesz, zabierz ode mnie ten kielich. Lecz niech się stanie nie to, co ja chcę, ale to, co Ty” (Mk 14,36).
Dlaczego należy znać Księgę Przysłów, Mark Horne
Chrześcijanie powinni znać całą Biblię. To nie ulega wątpliwości. Jednak Księga Przysłów jest szczególnie przydatna współczesnym chrześcijanom z następujących powodów:
Ew. Jana 4,1-42, Peter J. Leithart
WPROWADZENIE
Relacje między Starym i Nowym Przymierzem są jedną z najważniejszych kwestii w teologii chrześcijańskiej, w tym w liturgice. Większość różnic w tradycji liturgicznej Kościoła wiąże się z interpretacją kultu Izraela w Świątyni. W kościele rzymsko-katolickim rola kapłanów w kulcie chrześcijańskim jest bardzo podobna do roli kapłanów w Izraelu – kapłan składa ofiary w imieniu ludu. W wielu kościołach protestanckich kult postrzegany jest zupełnie inaczej – kult Izraela był bardzo formalny, złożony i materialny, a kult chrześcijański jest duchowy i nieformalny.
Degradacja człowieka i świata; James B. Jordan
Pradawni święci, cz. 3
Niestety, proces gloryfikacji świata uległ skażeniu. Grzech Adama polegał na pogwałceniu drugiego kroku schematu przemiany świata[1]. Adam nie złożył Bogu dziękczynienia. Trzymając w dłoni zakazany owoc i zamierzając go spożyć, Adam nie mógł podziękować zań Bogu. Zatem pierwotny grzech Adama polegał między innymi na nieoddaniu Bogu należnej Mu chwały (przez przemianę świata zgodnie z oczekiwanym przez Boga schematem działania), a także na niezłożeniu Bogu dziękczynienia (przez wyrażenie zależności od Boga i wdzięczności za dary, które od Niego otrzymał). Tym sposobem Adam zakłócił sześcioetapowy schemat przemiany świata. To zepsucie widzimy jeszcze wyraźniej na przykładzie Kaina (Rdz 4).
Chrzest i Duch; Peter J. Leithart
Formułując pneumatologię, czyli naukę o Duchu Świętym, często zachowujemy się jak dyspensacjonaliści. Zdaje nam się, że dzieło Ducha w czasach Starego Testamentu ograniczało się do spraw ziemskich, dotyczyło politycznego i militarnego przywództwa. Dopiero w Nowym Testamencie zaczęło odnosić się do udzielania zbawienia wypracowanego przez Chrystusa. Zatem myślimy, że dzieło Ducha w Starym Testamencie dotyczyło pełnionych funkcji, sprawowanych urzędów – spraw ziemskich; w Nowym zaś jest duchowe, zbawcze, dotyczące spraw niebiańskich. Nie przeczę, że nie ma pełnej ciągłości w działaniu Ducha w obu Testamentach, gdyż np. zanim Chrystus umarł i zmartwychwstał, Duch nie mógł udzielać ludziom mocy zmartwychwstania i darzyć ich dziedzictwem Nowego Stworzenia. W rzeczy samej, obecność i dzieło Ducha zostały zintensyfikowane przez „uwielbienie” Syna w Jego śmierci i zmartwychwstaniu. Dlatego też Jan stwierdza, że „Duch Święty nie był jeszcze dany, gdyż Chrystus nie był jeszcze uwielbiony” (Jn 7,39). Jednak błędem jest mówienie o zupełnym braku ciągłości w działaniu Ducha. Jedność przymierza sugeruje, że sposób jego działania w Starym Przymierzu stanowi podstawy dla sposobu Jego działania obecnie.