Semper Maior
Radosna pokora, Peter J. Leithart
Boże Narodzenie to czas radosny, ale dla wielu zmienia się w coś przeciwnego. Zamiast radości jest pełen rozczarowania i udręki. Zamiast okazji do rodzinnego świętowania staje się okazją do rozdrapania dawnych ran, rozpalania starych sporów, ożywiania animozji, które już dawno temu powinny odejść w niepamięć. Zamiast ucztowania staje się czasem swarów.
Życie w ciele w stolicy cesarstwa; Peter J. Leithart
Często rozpatruje się List do Rzymian 13,1-7 w oderwaniu od kontekstu i traktuje jako ogólną wypowiedź apostoła Pawła o stosunku chrześcijanina lub Kościoła do państwa. Z pewnością możemy wyciągnąć pewne wnioski w tej kwestii z niniejszego fragmentu: Bóg jest źródłem wszelkiej władzy (13,1); kto sprzeciwia się władzy, sprzeciwia się zarządzeniu Bożemu (13,2); władcy noszą miecz – narzędzie śmierci, aby karać zło (13,4) itd.
Deklaracja Toruńska z roku 1645 to dokument przedstawiony przez Kościół Reformowany w Rzeczpospolitej w Toruniu na Colloquium charitativum, czyli Rozmowie Braterskiej zwołanej z inicjatywy króla Władysława IV w celu zapewnienia pokoju religijnego w kraju. Na spotkanie przybyli przedstawiciele Kościoła Rzymskokatolickiego, Luterańskiego i Reformowanego. Dokument ten pozostaje mało znany, a włączony został do ksiąg symbolicznych jedynie przez Kościół Reformowany w Brandenburgii. Do niedawna dostępny był jedynie w łacińskim oryginale i w przekładzie na język niemiecki. Choć zdaniem niektórych źle się stało, że Deklaracja Toruńska odeszła w zapomnienie. John Williamson Nevin w Coena Mystica określił artykuł VIII Deklaracji Toruńskiej „wybitnym podsumowaniem nauczania Kościoła Reformowanego na temat sakramentów”.