Semper Maior
Wiara i wdzięczność – dzieje Adama i Kaina, cz. 1; James B. Jordan
Pierwszy rozdział Księgi Rodzaju stwierdza, że Bóg – po stworzeniu i uporządkowaniu pierwotnego stworzenia – stworzył w końcu człowieka. Powiedział: „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz i na Nasze podobieństwo. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem podniebnym, nad bydłem i nad całą ziemią, i nad wszelkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi” (Rdz 1,26).
Batszeba – jak było naprawdę? James B. Jordan
Jedną z korzyści wynikających z badania detali tekstu Biblii, a w szczególności chronologii i rodowodów, jest to, że rzucają one nowe światło na wydarzenia, które same w sobie nie do końca są jasne. Podobnie ma się sprawa z historią Batszeby.
Mówienie językami, James B. Jordan
Biblia mówi o trzech Babilonach. Pierwszy Babilon to Wieża Babel, której historię należy czytać, ignorując podział na rozdziały, jaki znajdujemy w Biblii (nie będący częścią oryginalnego tekstu). Wtedy zauważymy, że pod koniec rozdziału dziesiątego Księgi Rodzaju autor informuje, że w budowie Wieży Babel uczestniczyli Joktanici, potomkowie Sema. Wcześniej tekst stwierdza, że także Nimrod brał udział w jej budowie. Przy czym Wieża Babel to także miasto Babel. Wieża reprezentuje religię, a miasto – cywilizację. Były one wspólnym tworem pogan i niektórych Semitów. Dowiadujemy się też, że w tych czasach cały kraj posługiwał się jednym językiem i miał wspólną religię.
Kuszenie Jezusa, cz. 5; James B. Jordan
Druga pokusa: Rzuć się w dół
Tę pokusę najtrudniej wyjaśnić, gdyż słowo „szczyt” (gr. pterugion) to dosłownie „skrzydło”. Stary Testament jednak nigdy nie mówi o „skrzydle Świątyni”. Bibliście zatem domyślają się, o którą część Świątyni może chodzić. Zdaje się, że symbolizm biblijny może dostarczyć tu pewnych wskazówek.
Mężczyzna i kobieta w liturgiiJames B. Jordan
I.
Święcenia kobiet w kościele chrześcijańskim, a szczególnie ordynacja na urząd pastora (czyli do służby Słowa i Sakramentów) to dosyć nowy trend w historii chrześcijaństwa. Od początku istnienia Kościoła aż do ostatnich dekad XX wieku kobiety nie obejmowały urzędu pastora w żadnym jego odłamie – wschodnim czy zachodnim, protestanckim czy katolickim. Jedynie kilka sekt, o nastawieniu niemal zawsze antyteologicznym oraz „charyzmatycznym”, wynosiło kobiety na ten urząd.