Semper Maior
Które Pisma święte? Peter J. Leithart
„Trwaj w tym, czegoś się nauczył i czego pewny jesteś, wiedząc, od kogoś się tego nauczył. I ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany” (2 Tm 3,14-17).
Porady Przychodnia – komentarz do Księgi Przysłów 30; James B. Jordan
Całość dostępna w formacie PDF na stronie: Publikacje
Stół Królestwa; Peter J. Leithart
Na podstawie Ew. Łukasza 14,7-14 można wnioskować, że Jezus ustanowił swoje Królestwo przez zmianę zwyczajów przy stole. Dziwny to sposób ustanowienia królestwa. Zazwyczaj wyobrażamy sobie powstawanie królestw na drodze podboju, wojny, zamachu stanu, rewolucji lub powstania. Ale nie w przypadku Jezusa. Gruntowne rewolucje nigdy nie zachodzą w pałacach. Królowie i władcy powstają i upadają, systemy totalitarne pojawiają się i przemijają, a zwykli ludzie żyją nadal tak jak dotychczas. Gruntowne rewolucje zachodzą tam, gdzie następuje zmiana zwyczajów przy stole i na liście zaproszonych gości. Głosując na prezydenta, decydujemy o tym, kto będzie latał Air Force One, ale zmieniając zasady przy stole, zmieniamy świat. Uchwalając nową konstytucję, zmieniamy zewnętrznie życie obywateli, natomiast zmieniając zasady przy stole, przyczyniamy się do powstania nowej jakości w relacjach międzyosobowych.
Ekologia ofiary z pokarmów; Peter J. Leithart
Hebrajskie słowo minchah tłumaczone jest jako „ofiara z pokarmów” lub „ofiara ze zboża”. Takie tłumaczenie jest jednak nieco zwodnicze, podobnie jak tłumaczenie słowa olah jako „ofiara całopalna”. W kontekście liturgicznym poza Księgą Kapłańską minchah oznacza ofiary zarówno bezkrwawe, jak i krwawe. Nawet w Prawie, gdzie słowo minchah używane jest tylko w odniesieniu do ofiar bezkrwawych, opisuje ono nie tyle rzeczy składane w ofierze, co raczej znaczenie aktu ofiarnego.
Trójca i etyka; Peter J. Leithart
Będę dzisiaj mówił o teologicznym pojęciu perychorezy (gr. perichoresis). Perychoreza to techniczny termin teologiczny, którego podstawowym znaczeniem jest wzajemne zamieszkiwanie. Można go odnieść do dwóch osób, z których każda jest w jakiś sposób obecna w życiu drugiej osoby. Termin perychoreza pochodzi od Ojców Kościoła, a w szczególności od Ojców greckich. Jego łacińska wersja to circumincessio, co oznacza wzajemne zawieranie. Pierwotnie używano go do opisania relacji między boską a ludzką naturą Chrystusa. Jezus Chrystus jest odwiecznym Synem Boga, który stał się ciałem, w wyniku czego posiada zarówno boską, jak i ludzką naturę. Relacja między tymi dwoma naturami opisana została przez niektórych z Ojców jako perychoreza. Natura ludzka zamieszkuje naturę boską, a natura boska zamieszkuje naturę ludzką. Oba stwierdzenia są jednocześnie prawdziwe. Nie tylko Osoba boska zamieszkała w ludzkim ciele, lecz właśnie ze względu na to zamieszkiwanie także ludzka natura Chrystusa zamieszkuje w Jego boskości – w Synu.